لهجه شیرازی - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد لهجه شیرازی از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد برای کامل این مقاله به منابع بیشتری نیاز است. لطفاً با توجه به ، با ارایهٔ این مقاله را بهبود بخشید. مطالب بی‌منبع را می‌توان به کشید و کرد. ( ) لهجهٔ شیرازی یکی از است. محتویات لهجه‌های شیرازی[ ] در شیراز هنوز مردم محله‌های قدیمی‌تر بیشتر به لهجهٔ شیرازی سخن می‌گویند تا بقیهٔ مردم مثلاً لهجهٔ کسبه و اهالی ، ، ، و... تفاوت آشکار با لهجهٔ اهالی و کسبهٔ نقاط دیگر شهر دارد. تاریخچهٔ لهجه‌های شیرازی[ ] از زمان تا دورهٔ فقط یک گونه لهجهٔ شیرازی وجود داشته که هم‌اکنون به نام شیرازی اصیل شناخته می‌شود. در به شیرازی میانه می‌گویند شیرازی، به شیرازی می‌گویند شیرازی غلیظ و به شیرازی می‌گویند شیرازی شهری. بااینکه تمامی لهجه‌های از یک لهجه، یعنی لهجهٔ اصیل سرچشمه می‌گیرند، اما اصطلاحاتی که در لهجه‌های منشعب وجود دارد گاهی باعث می‌شود که این تصور حاصل شود که این لهجه‌ها از ریشه با هم متفاوتند. علت تفاوت لهجه‌های شیرازی[ ] علت اصلی این تفاوت برمی‌گردد به ساختار جمعیتیِ . در عامیانه به علت اینکه ارتباط با دیگر نقاط بیشتر بوده، خیلی از واژه‌های انگلیسی یا عربی به آن وارد شده‌است. مثلاً ببه. به معنی عزیزم، فرزندم، جیگر، از واژه Babe گرفته شده‌است. (ببه از ببو به معنی بی‌تجربه گرفته شده‌است) گفته می‌شود که سی به‌معنای ببین از واژهٔ see انگلیسی گرفته شده، اما به شهادت بسیاری از متون ادبی، مثل تعداد زیادی از اشعار و در سده‌های هفتم و هشتم هجری، ریشهٔ عبارت "سی"، عبارت "سیل" یا "سیر" و به‌معنی "نظر کردن" و "منظره دیدن" و "گشتن و سفر کردن" است و ارتباط بین واژهٔ "سی" با "see" انگلیسی بیشتر دارای تشابه لفظی است و اصالت آن در هیچ جا و هیچ سندی دیده نمی‌شود. از این گذشته، واژهٔ "سی" به‌معنای دیدن در امروزی با تلفظ و معنای یکسان ("سی کو" و "سیل کو") وجود دارد. در نیز فعل دیدن به صورت "سیل داشتن" استفاده می‌شود. هنوز هم بسیاری از سالمندان شیرازی از عبارت "سیل" به جای "سی" استفاده می‌کنند و مشهودترین آن عبارت " سیل کن، سیل کن" به معنی "نگاه کن نگاه کن" است که عبارتی اخباری همراه با هشدار و تعجب است؛ که در سایر گویشها به عبارت" سی کن سی کن" یا " س کن س کن" در آمده‌است. اما برعکس به علت مهاجرت عده‌ای از کلواری‌ها به . کسانی که خود را ارادتمند این نوشتار به هیچ نمی‌کند. لطفاً با برطبق و ، به کمک کنید. مطالب بدون منبع ممکن است به چالش کشیده و . یکی از پیامبران باستان و فرزندان می‌دانند، و تنها کسانی هم هستند که هم اکنون در به همان زبان اصیل - زبان به کاربرده شده در گویشی شبیه به اهالی صحبت می‌کنند. باعث شده تا در لهجه شیرازی پودنکی واژه غریبی وجود نداشته باشد. در لهجه به علت بسته بودن منطقه و عدم وجود روابط و مهاجرت. واژه‌های جدیدی تولید شده؛ که هیچ ریشه‌ای در جایی ندارند؛ که بسیاری از آن واژه‌ها این روزها رونق کوچه و بازار شیراز است. نقش...